رشد آگاهی جمعی

رشد آگاهی جمعی

خلایق هر چه لایق!

داراب شباهنگ     دیماه ۱۳۹۶

متاسفانه حافظه مردم كوتاه است و از تاريخ درس نميگيريم . در خلال جریانات اعتراضی دیماه ۱۳۹۶  بحث های برگشت به دوران شاه و طرفداریهای احساساتی و کورکورانه زیاد شنیده میشود. لطفا دلايل فروپاشي رژيم رضا شاه و سپس محمد رضاشاه را بيطرفانه مطالعه كنيد. هر دوره را نسبت به شرايط زمان خودش بسنجيد. اين سوال را از خودتان بكنيد كه چطور شد اين رهبران و پادشاهان ايران زمين يك مملكت با ان تاريخ پر عظمت را صرفا به دستور دول خارجي يعني انگليس و آمريكا مثل يك غلام بچه ترسو و حتي بدون مقاومت ظاهري به تبعيد در خارج از وطن تن دادند. انان در باور واقعي خود ايران را از خود نميديدند. چون پشتوانه خارجي به شاهي رسيدند. بحث بد و بدتر از نا آگاهي مردمان عامي و بيسواد و نان به نرخ روز خوران است.
اگر ميخوا هيد باز از چاله به چاه بيفتيد شايد باز به دست يك قدرت خارجي چون ترامپ (ضد خارجي) فرزند شاه فراري را كه امروزه دارد امامزاده ميشود به قدرت برسانند. شرم و نگونبختي ماست كه از ترس مار و عقرب جرار به چنگ گرگ و كفتار دچار شويم و در روياي دموكراسي و مردم سالاري نيم قرن ديگري بين بد و بدتر يعني سلطنت و خلافت اسلامي مورد معامله قرار بگيريم. بياييد بجاي اينكه بين دو بديل شكست خورده شيخ و شاه و در واقع بين پوتين و ترامپ ، يكي را انتخاب كنيد همچون پدران خود در مشروطه به یک قانون اساسی مردم سالار و دموکراتیک رای بدهید یعنی تکمیل انقلاب مشروطه که هنوز به سرانجام نرسیده. بیایید برای یک رفراندوم واقعی و تصمیم بی قید و شرط برای یک انتخابات آزاد متحد شویم و به این تفرقه احمقانه یا شاه و یا شیخ و یا فلان و بهمان که اعتبارشان به زور این یا آن قدرت خارجی وابسته است پایان دهید. مردم ایران اگر زیر ضرب پاسدار و بسیجی هستند گناهی ندارند که بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنند ولی آنها امروز جانشان به لب رسیده و مثل انقلاب ۵۷ فقط میدانند چه نمیخواهند ولی اینبار این کافی نیست که هر چه دم دست آمد چشم بسته انتخاب کنیم. مردم نیاز به فرصت انتخاب آزاد دارند.
از دزدان و قدرت مداران جدید بر حذر باشید، رهبران واقعی در کوران یک انتخابات آزاد به سرعت شناسایی و ظاهر خواهند شد. شرایط زمانه رهبران وافعی مردم را به سرعت معرفی خواهند کرد پس به ایجاد شرایط لازم یعنی رفراندم آزاد فکر کنید!

رشد آگاهی جمعی

داراب شباهنگ

به راستی درایران چه میگذرد؟ در این مقطع واقعا چه باید کرد؟ هیچ نقشه و برنامه واحدی برای همگان وجود ندارد که بتوان ازآن پیروی کرد تا بتوانیم درسرنوشت مملکتمان نقش موثری بازی کنیم.  با وجود فقدان یک راهکارهمگانی، این دلیل موجهی برای سکوت و بی عملی ما نمیشود چه بسا که گاه ممکن است به کجراه همکاری با رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی  هم کشیده شویم . میدانیم که مبارزات مردم ایران برای نیل به آزادی و دموکراسی، راهی بس طولانی و پرفراز و نشیب است.

توجه به رشد سریع تکنولوژی و شرکت هر شهروند در استفاده از این تکنولژی در پیوستن به شبکه جهانی وسهیم شدن در رشد آگاهی جمعی، همراه شدن با شهروندان و همدردان و هم سرنوشتان چه در ایران و یا سایر کشورهای جهان از اهمبت فراوانی بر خورداراست.  با این آگاهی و تشخیص درد بزرگ انسان  امروز و با شناخت سیستم های ضد مردمی حاکم در جهان و بویژه حکومت ویرانگر حاکم در ایران شاید که به رفع موانع و دریافت راههای دفاع  از حقوق مردم و ایجاد شرایط دموکراتیک در ایران بپردازیم.

سیستم جهانی سرمایه داری و حکومت های نامردمی درهمه جای گیتی، از رشد آگاهی مردم درهراسند و تنها شعار بی درنگ  و بی بهانه برای هر شهروند جهانی از جمله هر ایرانی همانا آگاهی و شعور جمعی ست که مردمان را در یک شبکه بزرگ انسانی  متشکل میکند. این تشکل نا مریی و بی رهبری فردی را دست کم نگیریم. رهبری جمعی تجربه ایست نو که در حال شکل گیری ست و دربرنامه آینده جوامع بشری برای رسیدن به دموکراسی و آزادی بیشتر انسان قراردارد. شکی در این نیست که رشد آگاهی در اشکال و ابعاد زندگی اجتماعی،  برای زنان و مردان ایرانی و یا سایر ملل جهان،  تنها تضمین انکار ناپذیر به سوی آزادی و دموکراسی ویک جامعه سالم است.

بعد ازهجوم ضد دموکراتیک اسلام طالبانی و جمهوری اسلامی و شکست احزاب و سازمانهای سیاسی در ایران و فقدان سازمانیابی مردم ،   تغیر رژیم  از سلطنت به ولایت فقیه با چراغ سبز کشورهای غربی وبا کمک نیروهای امپریالیستی  و برای جلوگیری ازشکل گرفتن احزاب و سازمانهای سیاسی مردمی در ایران عملی شد. همانگونه که غولی به نام بن لادن برای مقابله با شوروی در افغانستان توسط آمریکا ساخته و پرداخته شد،  تراشیدن غول دیگری در منطقه و درغیاب شاه منقرض و با  سناریوی موفق دیگری با همان فلسفه ایجاد دیوار ضد شوروی از یک طرف  و جلوگیری از یک آلترناتیو مردمی در ایران از طرف دیگر به واقعیت پیوست. احزاب و سازمانهای سیاسی در جدایی از پراکتیک اجتماعی  یا از بین رفتند و یا در تبعید بسر میبرند ولی در شرایط امروز لازم نیست برای کمک به رشد آگاهی مردم منتظراحزاب و سازمان های سیاسی بنشینیم. به عکس احزاب و سازمانهای سیاسی هستند که با اتکاء به آگاهی توده ها  به صلاحیت رهبری مردم نایل میشوند.

در چنین شرایطی چه باید کرد؟  همان کاری که همیشه لازم بود و نکردیم.
ایجاد یک حزب و سازمانی که رهبری ما را به عهده بگیرد ؟    خیر!
ما هنوز از این شعار فاصله داریم و چه بسا که درغیاب تجربه دموکراتیک مردم،  این خود میتواند درشکل گیری واقعی سازمان یابی درون جامعه مانع ایجاد کند. قبل از پرداختن ، ساختن و اختراع یک رهبر یا سازمانی به جای رهبر، ما به رشد  آگاهی مردم برای درک و فهم حقوق خودشان نیازداریم.  شرایط  امروز برای رسیدن برای تحقق این اهداف بسیار آماده تر است. نیروی واقعی مردم همچون غول درون شیشه نیاز به آگاهی از حقوق حود دارد.

اگر به تکنولوژی از زاویه آزاد سازی و ارتباط شهروندی با هم بندان و هموطنان نگاه کنیم ازهمین راه دور، میتوانیم به سهم خود موثرباشیم.
به نقش آگاهی دهنده افراد و موسسات خارج از کشور به داخل ایران نظری بیاندازیم. فرض کنید نمونه هایی از قبیل برنامه های طنز پرداز مثل ” پارازیت” در گذشته ” پولیتیک ” در حال حاضر و یا انتشارات اینترنتی ” توانا ” ” زمانه” و ده ها رسانه و برنامه ها که گاه نسبت به تولیدات رسانه ای حکومتی به مراتب ، مخاطبان وسیعتری دارند.

رسانه سیمرغ از سال 2005 با این هدف شروع به کارکرده و درراستای اشتراک با شبکه رو به رشد جمعی برای ارتقاء آگاهی مردم با این شعار که هر شهروند یک رسانه است ادامه داده است. هر کدام  ما میتوانیم دراین شبکه جهانی سهمی داشته باشیم. در این منطقه از جهان که اتفاقا موقعیت حساس و ویژه ای نیز دارد ، نیروی انسانی بزرگی نهفته است . ما فقط مصرف کننده منابع محدود موجود نیستیم. درهمین فیسبوک روزانه ساعات زیادی در مسایل متعدد شخصی و اجتماعی صرف میشود. بسیاری ازماحتی از آن گریزانیم و یا هراس داریم.

با شبکه های اجتماعی به شیوه های مختلف میتوان بر خورد کرد. اگر محتاط  باشیم و سنجیده عمل کنیم از جنبه های مثبت این رسانه جمعی و جهانی برای خود و کشورمان استفاده کنیم.
ایدیولژی خودمان را برای خود نگاهداریم و حقوق و منافع عمومی را در راس کار جمعی قراردهیم . برای انعکاس آگاهی جمعی به ویژه در مسایل ایران به هم یاری دهیم. در این زمینه بیشتر با شما سخن خواهیم گفت.

سیمرغ  editor@symourgh.com  از همکاری و هم یاری شما در زمینه های خبری ، اجتماعی ، فرهنگی و هنری  استقبال میکند.